منشور حقوق بشر کوروش بزرگ

یکی از منابع مهم شناخت کوروش بزرگ، منشوری است به خط میخی، حک شده بر روی استوانه ای سنگی که به نام استوانه کوروش معروف است و به عنوان اولین منشور حقوق بشر جهان شده است.



این منشور در سال 1971 میلادی به تمامی زبانهای رسمی سازمان ملل ترجمه شده است. نمونه ای از این استوانه در مقر اصلی سازمان ملل نگهداری می شود.

این متن شامل دو قسمت است که به عنوان بخش های الف و ب شناخته می شوند. بخش الف شامل خطوط 1 تا 35 و به اندازه 23 در 8 سانتی متر است. بخش ب شامل خطوط 36 تا 45 و به اندازه 8.6 در 5.6 است.

این استوانه سنگی در سال 1879 میلادی توسط باستان شناس سوری - انگلیسی هرمزد (اورمزد) رسام در حفاری در بقایای معبد مَردوک (خدای بابِل) پیدا شد و هم اکنون در بریتیش موزیوم در لندن نگهداری می شود.

محتویات این منشور که اساس پادشاهی کوروش را طبقه بندی می کند، به شش دسته تقسیم می شود:

1- شرح کردار ظالمانه نابونیدوس (آخرین پادشاه بابل از سلسه اَکَدیان) و چگونه مَردوک (خدای بابل) به دنبال یافتن پادشاهی جدید بوده و داریوش را برگزیده است. (خطوط 1 تا 19 منشور)

2- چارچوب پادشاهی و شجره آنان (خطوط 20 تا 22)

3- صلح، برانداختن بیگاری، برگرداندن و احترام به قومیتهای مذهبی، اجازه بازگشت خدایان به معابدشان (خطوط 22 تا 34)

4- نیایش کوروش به درگاه مردوک برای خود و پسرش کمبوجیه (خطوط 34 و 35)

5- متنی که تاکید بر یکسان (خوب) بودن همه در قلمرو پادشاهی می کند (خطوط 36 و 37)

6- ایجاد و فراهم کردن فعالیت ها در بابل (خطوط 38 تا 45)

منبع: ویکی پدیا انگلیسی